کسی بود که در من روح میدمید ...
آنقدر دمید تا قبض روح شد !
مُرد و من جنازه اش را قطعه قطعه کردم
و به لاشخورها بخشیدم
تا گیر مار و عقربهای درون قبر نیوفتد ...
قلبش هنوز میتپید
با قدرت میتپید
اما حیف که مُرده بود
من گریه کردم
چون او کسی بود که در من روح می دمید
¤ پ.ن : از این ماه به بعد هستم !
سلام . خوبی . اول :) متن قشنگی نوشتی . خسته نباشی . منم آپدیت کردم . وبلاگت هر روز قشنگ تر میشه . مواظب خودت باش .. سهیل از لا و یو
salam doost aziz
yas jan az inke ba webloget ashna shodam khsohahalam
movafagh bashi
سلام٬امیدوارم خوب باشین و وب زیبایی دارین ٬ نوشته ی زیبایی بود...لذت بردم ٬ در پناه آسمان ...bye bye honey
چون به تو زندگی داد....زندگی خودشو از دست داد........عشق!
سلام دوست گلم:
از این که به فکر من هستید ممنونم!
مطلبتون هم مثل همیشه زیبا بود٬ زیبای زیبا!
موفق باشید همیشه سبز...
بی آشیانه
http://eshghyahavas.blogsky.com
eshghyahavas@yahoo.com
به نام یزدان
چه بسا اون افرادی که بهمون روح دمیدند و خودشون را هلاک
کردند و ما نفهمیدیم و چه بسا آن پست فطرتانی که می خواهند ما را قبض روح کنند وما باز نمی فهمیم . متنت خیلی زیبا بود
یزدان نگهدار
سلام دوست خوبم
مطالب زیبائی می نویسی
همیشه ضربه کاری ز خویش و آشنا خوردن
کشیدن رنج تنهائی همیشه پشت پا خوردن
همیشه شاد زی