و برای او که ... که باید باشد

¤ تو ... سرخط همه ی حرفهایم ... و پایان همه ی دلشوره نوشتهایم !

تو ، وجودی که از من دریغ شده ... و این بهترین تعریفی است که از تو دارم
نه می دانم کیستی ، نه می دانم چرا نیستی‌ ،
...

این تویی که می گویم
شاید خودم باشم / شاید وجودی بیرون از خودم ...
ولی همه به اینجا ختم می شود که تو نیستی
تویی که باید باشی
نیستی /

...

پ.ن : خدایا ... خوابم گرفته ...

انسانی که از صفر آغاز میکند !

¤ انسان نیامده که بیهوده باشد
  آفریده نشده که نا امید باشد

   نیامده که روزهایش تکراری باشند

    نیامده که ساکن باشد ...

 

انسان نیامده که باشد !

 

¤ باید بجنبد و بجوشد

 باید از توده های نا امیدی گذر کند

  باید خلق کند

باید عکس بگیرد

باید خدا را پیدا کند ... جایی در میان طبیعت

 

هر چند یافتن طبیعت بکر در زندگی معماری شده ی امروز هم کاری ساده نیست

 

¤ هدف های متعالی وجودی متعالی می طلبد و برای اینکه تو پاک و زلال شوی همه چیز به خودت بستگی دارد ...

 

پ.ن : 

          ^{امضا : انسانی که از صفر شروع می کند}