عاشقانه ای به یاد آن روزها !

¤ قدمهایم را روی رد پاهایت می گذاشتم
چون فکر می کردم اگر مانند تو باشم
 دوستم خواهی داشت !

¤ عزیزم هرگز نمی دانستم
تو حتی از خودت هم فراری هستی 
فقط به تو فکر می کردم
و در رویا که نمیشد تو را آنگونه که هستی ببینم ... نه ؟
مرا ببخش که از تو یک بت ساخته بودم

¤ سادگیم را به حساب حماقتم مگذار
چون من واقعا ساده بودم نه احمق ... 
من همانی بودم که می دیدی ... نه بهتر ... نه بدتر
و این بدترین ضعف من است
کاش مثل آنها که می دانند
میدانستم چگونه باید فریبت داد !
چگونه باید فراموشت کرد
و چگونه باید از تو متنفر شد وقتی دسته گلی که با ته مانده ی پس اندازم برایت خریدم
زیر پا له می کنی ...
کاش می دانستم

پ.ن: این قطعه که قرار بود عاشقانه باشه ... پس چرا اینجوری شد عزیزم ؟
            راستی تو اولین کسی بودی که به من فهموندی انسانیت وجود خارجی نداره ... ازت ممنونم ...