آلزایمر + والنتاین !!

¤ خاطره ای از گذشته مانده که آزارم می دهد ٬ خاطره ای از خودم ،
گاهی احساس می کنم آلزایمر موهبتی است از جانب خدا برای امثال من !
هر چند ممکن است اسم خودم را هم فراموش کنم ...
سالخوردگانی را دیده ام که فرزندانشان را فراموش کرده اند
و به هر کس ٬ به امید اینکه فرزندشان است لبخند می زنند ٬
برایشان مهم نیست که بهترین دوستشان را چگونه از دست داده اند
چون اصلا او را به یاد نمی آورند !
.
.
.

بگذریم .

¤ مشکل دیگر من این است که افسوسی از گذشته و دلهره ای از آینده
گاهی به زمان حال من تنه می زند .
مرا ساعتها به فکر وا می دارد و هر بار بعد از آنهمه فکر و خیال
برای خودم یک ساعت پیاده روی تجویز می کنم !
داروی خوبیست ...

¤ از گذشته درس گرفتن کار سختی نیست
به نظر من این سخت است که این درسهای ارزشمند فراموش نشود .
هر اغلب همیشه فراموش می شوند .

پ.ن : از اینهایی که الان نوشتم اصلا خوشم نیومد ... 

راستی والنتاین هم مبارک باشه ... عشَاق گرامی یادتون باشه عشق از هر کادویی با ارزشتره .
اما امان از چشم و هم چشمی که پدر عشاق گرامی رو احتمالا در میاره !
به هر حال مبارک باشه .