دار دنیا منزلی پست و خس است
نیست منزل در حقیقت محبس است
مردمی کاندر جهان فانی اند
چون به دقت بنگری زندانیند
کس در این زندان ز غم آزاد نیست
یک دلی در دار دنیا شاد نیست
روح انسان تا که در بند تن است
هست زندانی و حبسش مسکن است
کنج زندان استراحتگاه نیست
یار زندانی جز اشک و آه نیست
............................................
این ابیات بالا رو از وبلاگ خاله نسرین بر داشتم البته ادامه هم داره که برای خوندنش به وبلاگ ایشون مراجعه کنید nasrin161.blogsky.com
.......................................................
چرا خدا با ما آدمها اینجوری میکنه؟؟
سلام
اگر می خواهید وبلاگ خود را به دیگران معرفی کنید
به وبلاگ فوق سر بزنید .
متشکرم
قشنگ بود
غم داشت
خوش باشی