.::عشقنامه(۲)::.

آرام گفتم :«دوستت دارم»
و چشمانم خیس شد
تو را دیدم که اشکهایت را پاک میکردی
اما هرگز فکر نمیکردم که این اشکها مال من نیست
اشک جداییست
دستان گرمت را فشردم
اما تو آن را از من دزدیدی و رفتی
و من باز هم گریه کردم
اشکها مونس تنهاییم بودند
و تو هم به زلالی اشک بودی
 اما مرا تنها گذاشتی
تنهای تنها
 در تنهایی به ماه خواهم نگریست
به یاد تو

حالا که رفتی این را بدان
دفتر مشقم پر از نام توست
خودم را جریمه کرده ام
باز هم خواهم نوشت
به آن اندازه که دوستت دارم خواهم نوشت
چون تو را رنجانده ام
تویی که مرا دوست نداشتی
ولی من همیشه با توام
واین معنای عشق است
یک عشق واقعی
می خواهم آخرین حرفم را بگویم
دوستت دارم
........................