و تو ... دوباره

¤ نمی دانم هنوز مرا می خوانی یا نه ! ولی بدان دلم با تو بوده ...
تو که وجودت و دلت را از من پنهان می کنی

ولی همیشه بوده ای
در دلم و در وجودم ...

هر جا می خواهی باش ، هر جا ،‌ ولی تو در دلم زندانی شده ای و آنقدر با روحم به سراغت می آیم که باز هم وجودت  را تسلیم روح بی قرار من کنی !

¤ من انسانی مانند دیگرانی که میپنداری نیستم ...
تو را بر روی سنگ حافظه ام آنقدر کنده کاری کرده ام که حتی گاهی خیال می کنم از خودت هم زیباتر شده است این نقش ناشیانه ای که از تو ساخته ام !

کجایی که شوق کودکانه ذهن مرا ببینی وقتی با هزار التهاب سراغ مرور تو میروم !

¤ میدانی ...

می خواهم سرخی چهره ات را با خونی اصیل رنگ آمیزی کنم
و با این آرزو
خیلی وقتها به دنبال شاهرگ اصالت خودم می گردم
روزی که یافتمش بی رحمانه خونم را بر نقش چهره ات خواهم پاشید تا بشوید غباری که از دوریت بر نقش خیالیت نشسته !
و آنوقت سرخ خواهی شد
آنقدر سرخ که از مرورت خواهم ترسید !

پ.ن : شاید عاشقانه ... اما ناخواسته !